Szum biały to rodzaj szumu akustycznego o całkowicie płaskim widmie. Nazwa wyprowadzona przez analogię do widma optycznego fali elektromagnetycznej: światło białe to de facto szum elektromagnetyczny mieszaniny wszystkich możliwych barw o całkowicie płaskim widmie w zakresie widzialnym.

Intensywność szumu białego teoretycznie jest statycznie równomierna w całym paśmie – od zera do nieskończoności, lecz w praktyce przyjmuje się do rozważań tylko pewne zakresy częstotliwości (w akustyce jest to zazwyczaj pasmo słyszalne, od kilkunastu Hz do dwudziestu kiloherców, jednak przy analizowaniu innych zjawisk pasmo to jest stosowne do zakresu ich zmienności). Równomierność ta sprowadza się do tego, że na każdy herc szerokości pasma przypada taka sama moc analizowanego szumu, zatem taką samą moc ma on w zakresie od 15 do 16 Hz, co w zakresie 15 000 do 15 001 Hz.

Ludzkie ucho, odbierające bodźce w skali proporcjonalnej (logarytmicznej, a nie liniowej), odbiera taki szum jako dosyć wysoki, ponieważ największa liczba odbieranych bodźców skupiona jest w najwyższej słyszalnej oktawie, tzn. w paśmie 10–20 kHz skupione jest tysiąc razy więcej mocy akustycznej niż w oktawie 10–20 Hz.

Dioda białego szumu

Fakt, że biały szum był używany głównie jako generator zdarzeń losowych ( REG ) przez długi czas uniemożliwiał określanie go jako interfejsu między umysłem, a maszyną.

Najszersze badania nad diodą i białym szumem przeprowadzono na prestiżowym Uniwersytecie Princeton. Amerykańska Agencja Wywiadowcza CIA doszła do wniosku, że biały szum może być bardzo dobrze wykorzystany jako interfejs między umysłem, a maszyną – dając im możliwość uzyskania informacji, których nie można było uzyskany w jakikolwiek inny sposób.

W latach siedemdziesiątych Francuz René Peoc’h zrobił pracę doktorską na bardzo nietypowy temat.

Jako pierwszy udowodnił w licznych eksperymentach, że robotem wyposażonym w diodę z białym szumem może sterować podświadomość ludzi lub zwierząt. Eksperyment zobacz klikając w link do filmu

Doświadczenie Younga polega na wystrzeleniu wiązki fotonów (światła) w kierunku specjalnej płytki pokrytej emulsją fotograficzną. Początkowo fotony na swojej drodze napotykają przeszkodę z jedną szczeliną. Efektem przejścia przez nią jest równomiernie rozłożony obraz cząstek na płytce.

Kiedy jednak na drodze fotonów pojawia się przeszkoda z dwoma szczelinami, foton zmienia się w fale, by jednocześnie przejść przez obie szczeliny, czego efektem jest pozostanie na płytce nakładających się na siebie wzorów.

Efekt eksperymentu ulega zmianie w momencie, kiedy obserwator zaczyna obserwować fotony. Wtedy zaczynają się zachowywać poprawnie i przechodzić przez jedną ze szczelin. 

Link do filmu: https://youtu.be/pUGY57RFz0Y

Interpretując wyniki eksperymentu należy dopuścić istnienie ukrytej zmiennej – w tym wypadku określonej jako ludzka świadomość (John von Neumann). Eksperyment ukazuje, że nasza świadomość doprowadza do załamania fali kwantowej!

Ma to kardynalne znaczenie, gdyż wszystko we Wszechświecie, każdy obiekt ożywiony i nieożywiony, zbudowany jest z tych samych cząstek elementarnych. Tworzy jedną całość.  Więc akt pomiaru (koncentracji) może spowodować załamanie fali kwantowej i wpłynąć na nasz organizm.

„Fale możliwości są transcendentnymi potencjałami, które przejawiają się dzięki wolności wyboru. Decydujesz o sposobie przejawiania się świata poprzez swój sposób obserwacji. Twoja obserwacja lub pomiar tworzą załamanie się funkcji falowej”.
Dr Richard Bartlett

To właśnie dzięki świadomej intencji i obserwacji dokonujemy załamania fali kwantowej wpływając na przekształcanie rzeczywistości.

Efekt obserwatora ma kapitalne znaczenie dla nas wszystkich. Dowodzi bowiem, że to właśnie my tworzymy rzeczywistość indywidualną i zbiorową. Nie istnieje ona obiektywnie. Jest naszą kreacją.

Między innymi własnie dlatego tak ważny jest stan umysłu i jakość myśli. Doświadczenie Younga dowodzi, iż prawa fizyki kwantowej za synchroniczne z nami. Kreujemy rzeczywistość intencją, samym tylko aktem obserwacji

Link do filmu : https://www.youtube.com/watch?v=KrF44NRJZ2Y

Zasada splątania kwantowego

Fizyczne splątanie kwantowe występuje, gdy dwie lub więcej cząstek, takich jak np. protony lub elektrony, są połączone w taki sposób, że zmiana stanu jednej cząstki automatycznie powoduje zmianę stanu drugiej. Dzieje się to nie tylko w tej samej nanosekundzie, ale także jest całkowicie niezależne od odległości. 

Jeśli elektron obraca się zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół swojej osi, ma dodatni spin. Jeśli drugi elektron obraca się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara wokół własnej osi z taką samą prędkością, ma spin ujemny. Zerowy spin obu stanów oznacza, że ​​elektrony są splątane. Jeśli jeden elektron zmieni kierunek spinu, drugi zmieni kierunek spinu dokładnie w tym samym czasie, tak że nie będzie już zerowego spinu, a tym samym splątania cząstek.

Jeśli dwie cząsteczki są splątane, łączy je więź poprzez którą wzajemnie na siebie oddziałują niezależnie od odległości ich dzielącej, W splątaniu kwantowym zachodzi w nich jednoczesna zmiana, ponieważ te dwie cząstki są jednym.

Zatem taki układ materii pozostaje spójny nawet po rozdzieleniu się cząstek. Mogą być daleko od siebie, ale nadal tworzą całość. W ten sposób cały układ ma określony stan kwantowy, a mierząc stan jednego, możemy określić, jaki stan powinniśmy zobaczyć w drugim. 

W rzeczywistych sytuacjach układy (biosystemy) splątanych cząstek zawsze oddziałują z otoczeniem, co generuje hałas (szum), wykorzystany w technologii Quantec.

Zasada kwantowego oddziaływania na odległość i Quantec

Jak to możliwe, że działanie Quantec dociera pomimo jego odległości od obiektu? Opatentowana technologia urządzenia opiera się na zjawiskach kwantowych takich, jak splątanie kwantowe i kwantowa wymiana informacji pomiędzy fotonami bliźniaczymi.
Fotony bliźniacze pozostają ze sobą w kontakcie pomimo odległości, co wyjaśnia opisana powyżej zasada splątania kwantowego. Quantec pozwiązuje te bliźniaki. Jak?

Aparat fotograficzny zawsze w momencie przechwycenia obrazu, tworzy kopie fotonów obiektu, czyli uzyskuje splątany stan fotonów bliźniaczych. Fotony, które są rzeczywistym obrazem tworzącym obiekt, zostają uwiecznione na fotografii w postaci własnych kopii. Takim oto sposobem fotografia jest narzędziem, dającym możliwość kontaktu kwantowej technologi z rzeczywistym obiektem.  Fotony bliźniacze obiektu na zdjęciu, określają dokładne współrzędne rzeczywistego celu (obiektu), a tym samym umożliwiają interakcję urządzenia z obiektem – kontakt ze świadomością tego biosystemu, odczytywanie stanu kwantowego w jakim znajduje się oraz przekształcanie go. 

Dla technologii opartej na zasadach mechaniki kwantowej, odczytywanie informacji zakodowanych i przenoszonych w cząsteczkach kwantowych jest natychmiastowe. Dzieje się tak, gdyż mechanice kwantowej nie istnieje czas i odległość, więc wszystko wydarza natychmiast i ma to związek z prędkością światła, którym są fotony.

Najnowsze testy potwierdzają, że fizyczne produkty oparte na innowacji i nauce kwantowej, działają na odległość. Tutaj sami ludzie nie mają potrzeby bezpośredniego kontaktu z Quantec, aby odbywał się proces skanowania i leczenia.